Αν ψάχνετε για ένα σκοτεινό, μυστηριώδες, αναγνωστικό ανάγνωσμα για νεαρούς έφηβους αναγνώστες, τότε αυτό είναι που πρέπει να αποκτήσετε. Είναι πολύ σπάνιο να με συναρπάζει τόσο πολύ ένα βιβλίο που να αναγκάζομαι να το διαβάσω σε μια στιγμή. Αλλά αυτό ακριβώς συνέβη με το «The Ash House». Είναι πράγματι μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία.
Η συγγραφέας, Angharad Walker, μοιράστηκε γενναιόδωρα μερικά από τα τραγούδια που συμπλήρωναν τη λίστα αναπαραγωγής της καθώς έγραφε το The Ash House, προκειμένου να δώσει τον τόνο στη συγγραφή. Υπάρχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες και ατμοσφαιρικές επιλογές. Φροντίστε να ρίξετε μια ματιά (και να ακούσετε.)
«Ένα νέο αγόρι φτάνει στο Ash House. Δεν μπορεί να θυμηθεί το όνομά του – ή γιατί τον έστειλαν εκεί.
Δεδομένου του ονόματος Sol, και προβληματισμένος από έναν μυστηριώδη πόνο που κανένα φάρμακο δεν μπορεί να θεραπεύσει, εντάσσεται στη συμμορία των παιδιών που ζουν στις σκιές του μυστικού σπιτιού.
Σύντομα, όμως, θα έχει κι άλλα να αντιμετωπίσει: το σκοτάδι που πέφτει με την άφιξη του γιατρού…»
«Μια λίστα αναπαραγωγής για το The Ash House» του Angharad Walker
Ευχαριστώ που με έχετε στο blog σήμερα για να μιλήσω για το The Ash House και την αγαπημένη μου μουσική για να γράψω.
Το The Ash House για ένα αγόρι που ανακαλύπτει ένα σπίτι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από στάχτη και καπνό, και μια ομάδα παιδιών που ζουν εκεί περιμένοντας τον αγαπημένο τους Διευθυντή να επιστρέψει. Αλλά δεν είναι όλα όπως φαίνονται, και το νέο αγόρι σύντομα ανακαλύπτει πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η ζωή στο Ash House…
Πάντα γράφω σε μουσική. Μου αρέσει να μπορώ να συνδεθώ σε μια λίστα αναπαραγωγής και να μεταφερθώ στον κόσμο των βιβλίων μου αμέσως. Με αφήνει να γράφω οπουδήποτε, οπότε δεν έχει σημασία αν βρίσκομαι σε μια ήσυχη βιβλιοθήκη ή σε ένα θορυβώδες καφέ.
Σε ορισμένους συγγραφείς αρέσει η κλασική μουσική, ώστε οι στίχοι να μην μπερδεύονται στο μυαλό τους. Αλλά για το The Ash House, άκουσα πολλή σκοτεινή, πολυεπίπεδη, λυρική μουσική. Μου άρεσε να περνούν στο μυαλό μου όλες αυτές οι μικρο-ιστορίες καθώς δημιουργούσα τον κόσμο.
Λοιπόν, ορίστε: 10 τραγούδια που βγήκαν κατευθείαν από τη λίστα αναπαραγωγής γραφής του Ash House.
1. Ο Pugilist – Κίτον Χένσον
Αυτό είναι το πρώτο τραγούδι στη λίστα αναπαραγωγής του Ash House που γράφει και ακόμα όταν ακούω αυτές τις πρώτες χορδές κιθάρας πέφτω σε αυτόν τον κόσμο. Είναι σαν αντανακλαστικό τώρα. Ο Χένσον γράφει περίφημα για την εμπειρία του να είσαι συγγραφέας. Είναι αραιό και στοιχειωμένο, ακριβώς όπως φαντάζομαι να οδηγώ μέχρι το Ash House στη βροχή. Και δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο συναίσθημα για να αρχίσω να γράφω ένα βιβλίο από το:
«Υποθέτω ότι αυτό είναι το περισσότερο
Ειλικρινά που έχω γράψει ακόμα.
Ορίστε λοιπόν…»
2. Strangest of Ways – Λούσι Ρόουζ
Το «You see beauty in the most περίεργο τρόπο» τραγουδά η Lucy Rose σε αυτό το κομμάτι, και έτσι ακριβώς βλέπει ο Sol τα άλλα παιδιά του Ash House. Το μπάσο και τα κλικ με κάνουν πάντα να κουνώ το κεφάλι μου μέσα από αυτό το τραγούδι.
3. Sick of Losing Soulmates – Ντόντι
Αυτό το τραγούδι με κάνει πάντα να σκέφτομαι τον Dom. Για να μην χαρίσει πολλά, αλλά έχει περάσει πολλά από τη στιγμή που ο Sol φτάνει στο Ash House. Νιώθει έντονα την ευθύνη για τα άλλα παιδιά. Αυτό το τραγούδι έχει έναν τόσο λεπτό τρόπο να αποτυπώνει αυτά τα συναισθήματα του φόβου να φροντίσεις κάποιον νέο μετά από απώλεια.
4. Ίσως Θα Μάθω – Ρυς
Όταν άκουσα για πρώτη φορά τους στίχους “I don’t like the silence sleeping between us” σκέφτομαι τη φιλία μεταξύ Dom και Libby. Είναι άγρια και αγαπησιάρικα ταυτόχρονα, κάτι που συναντάμε στους στίχους.
5. Λύκοι (Ζωντανά στην εκκλησία St. Pancras) – Φωσφορίζον
Άκουσα πολύ Phosphorescent όταν έγραφα αυτό το βιβλίο, αλλά αυτό το τραγούδι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είναι 10 λεπτά και, στο μυαλό μου, αξίζει κάθε δευτερόλεπτο. Είναι εντελώς στοιχειωμένο. Σε αυτή τη ζωντανή εκδοχή, τα φωνητικά στρώνουν και πέφτουν στα ύψη μέχρι που στο τέλος ακούγεται σαν μια αγέλη λύκων (ή Shucks;) που ουρλιάζουν στους τοίχους της εκκλησίας St. Pancras. Ψύξη της σπονδυλικής στήλης.
6. Πνίγω – Κόρη
Αυτό το τραγούδι μου ακούγεται σαν να περπατάω μέσα στο δάσος του κήπου του Ash House. Έχει να κάνει με τη μεταμόρφωση και οι εικόνες στο τραγούδι πάντα με κολλούσαν.
«Όλα μου τα στρώματα μπορούν να γίνουν καλάμια,
Όλα τα μέλη μου μπορούν να γίνουν δέντρα,
Όλα τα παιδιά μου μπορούν να γίνουν εγώ».
7. Ελπίδα καρδιάς – Ω Θαύμα
Το The Ash House έχει να κάνει με την ελπίδα και το θάρρος — νομίζω ότι γι‘ αυτό αυτό το τραγούδι είχε πάντα μια θέση στη λίστα αναπαραγωγής μου. Μερικές φορές το θάρρος δεν είναι δυνατό και επιθετικό. Είναι απαλό, τρυφερό και ήσυχο, σαν αυτό το τραγούδι.
8. Για σενα – Ράε Μόρις
Άλλο ένα άλμπουμ που άκουσα πολύ όταν έγραφα αυτό το βιβλίο. Αυτό το τραγούδι χτίζεται υπέροχα καθώς ο Rae Morris τραγουδά το „You’re the meaning of my name.“ Από τη σκωτσέζικη καταγωγή του, το Rae σημαίνει Grace. Όλα τα παιδιά στο Ash House έχουν πάρει το όνομά τους από αρετές όπως αυτή, οπότε το τραγούδι φαίνεται ιδιαίτερα κατάλληλο.
9. Πλήγμα – Τζόνι Κας
Αυτό είναι ένα υπέροχο συγγραφικό τραγούδι. Έχει τέτοια ορμή. Στο τελευταίο τρίτο του βιβλίου, όταν ο Sol και ο Dom αντιμετωπίζουν τους πλήρεις κινδύνους στο Ash House, η εκδοχή αυτού του τραγουδιού του Johnny Cash με καθοδήγησε στις ελπίδες και τους τρόμους τους.
10. Το χθες ήταν δύσκολο για όλους μας – Φινκ
Τι νότα για να τελειώσω. Αυτή η εκδοχή συνοδεύεται από τη Βασιλική Ορχήστρα Concertgebouw, έτσι οι ιλιγγιώδεις έγχορδες και τα κόρνα ακολουθούν τη φωνή του Fink καθώς τραγουδά «από στάχτη σε στάχτη». Αυτό είναι το τραγούδι που με οδήγησε στο τέλος του βιβλίου. Το The Ash House δεν έχει ένα τακτοποιημένο ή τακτοποιημένο τέλος, εν μέρει επειδή τα αγαπημένα μου τελειώματα είναι αυτά που κάνουν την εξής ερώτηση: Πού πάμε από εδώ;
Πού πάμε από εδώ;
Πού πάμε?
Και είναι αληθινό ή απλά
Κάτι που πιστεύουμε ότι ξέρουμε;
Έκανα πολλές ερωτήσεις καθώς διάβαζα το The Ash House, όχι μόνο στο τέλος. Ήταν οι κάτοικοι του Ash House μέλη κάποιας λατρείας; Συμμετέχοντες σε κοινωνικό πείραμα; Φανταστικο? Πού ήταν ο Διευθυντής; Γιατί κανείς δεν φαινόταν να ξέρει ότι τα παιδιά ήταν εκεί ή να παρενέβη; Και αυτό, νομίζω, είναι ένα σημάδι εξαιρετικής γραφής – σας κάνει να κάνετε ερωτήσεις, να ασχολείστε ενεργά με την ιστορία για να προσπαθήσετε να λύσετε τα μυστήριά της.
Δεν είναι μόνο η αίσθηση του μυστηρίου που σε τραβάει. Το ατμοσφαιρικό σκηνικό, τα σχεδόν μαγικά στοιχεία και οι πληγωμένοι, περίπλοκοι χαρακτήρες χρησιμεύουν μόνο για να σας τραβήξουν περισσότερο. Και όσο για το τέλος. Λοιπόν, μου έβγαζε μούτρα και με έκανε να λαχανιάζω. Δεν θα πω περισσότερα!
Συνιστάται ιδιαίτερα για αναγνώστες με αυτοπεποίθηση ηλικίας 11+
Κορίτσι της βιβλιοθήκης.
*Ευχαριστώ πολύ την Chicken House Books που με προσκάλεσε να συμμετάσχω σε αυτήν την περιήγηση στο blog*
