Το The Last of Us του HBO βρίσκει ελπίδα σε μια άλλη αποκάλυψη ζόμπι — για κάποιους

Αν δεχθούμε ως γεγονός ότι Ο τελευταίος από εμάς, το βιντεοπαιχνίδι PlayStation 3 του 2013 από ένα στούντιο που ονομάζεται Naughty Dog, είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα στην ψηφιακή αφήγηση — και γιατί όχι; υπάρχουν όλων των ειδών τα επιτεύγματα — τότε η προσαρμογή του στο HBO είναι μια πολυαναμενόμενη μορφή δικαίωσης. Εδώ, στο δίκτυο που ορίζει την «TV γοήτρου» στο μυαλό πολλών θεατών, υπάρχει μια ζωντανή εκδοχή αυτού που μπορεί να είναι η πιο αξιόλογη ιστορία στα βιντεοπαιχνίδια, ο Cormac McCarthy με ένα joystick. Ο χρόνος διπλώνει από μόνος του: Το 2013, το παιχνίδι συγκρίνεται με μια σειρά του HBO με καλοπροαίρετο αστείο. το 2023, το ρεφρέν με τη γλώσσα στο μάγουλο είναι πλέον αληθινό και οι ερμηνευτές κινουμένων σχεδίων δίνουν τη θέση τους σε άτομα με σάρκα και οστά που αναπαράγουν τις προγραμματισμένες κινήσεις τους με ιλιγγιώδη αληθοφάνεια. Η μοναδικότητα του περιεχομένου είναι μπροστά μας, και είναι στην πραγματικότητα αρκετά διασκεδαστικό.

Ο τελευταίος από εμάς ακολουθεί τον Τζόελ (Πήτερ Πασκάλ), ένας λαθρέμπορος που ζει σε μια εποχή που ο κόσμος έχει υποκύψει σε μια μεταλλαγμένη εκδοχή του Cordyceps μύκητας που μετατρέπει τους ανθρώπους σε βίαια πλάσματα που μοιάζουν με ζόμπι. Είναι μια πραγματικά ανησυχητική ανατροπή του παραδοσιακού ζόμπι μια πραγματική ομάδα παρασιτικών μυκήτων που προσβάλλουν τα έντομα και να φανταζόμαστε τι θα γινόταν αν έκανε το άλμα στους ανθρώπους. Ωστόσο, όπως η πιο επιτυχημένη ιστορία αποκάλυψης ζόμπι στην πρόσφατη μνήμη, The Walking Dead, Ο τελευταίος από εμάς ασχολείται λιγότερο με τα τέρατα της και περισσότερο με το τι συμβαίνει στην ανθρωπότητα μετά την κατάρρευση της κοινωνίας.

Ο τελευταίος από εμάςΗ έρευνα για την μετα-αποκαλυπτική Αμερική ξεκινά όταν ο Joel πιάνει δουλειά που δεν θέλει και δεν ζήτησε: λαθραία μεταφορά της Ellie (Bella Ramsey), μιας βέβηλης έφηβης, σε ολόκληρη τη χώρα σε ένα κρησφύγετο που διευθύνουν οι Fireflies, μια άγρυπνη πολιτοφυλακή που αντιτίθεται σε ό,τι απομένει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Για λόγους που κανείς δεν γνωρίζει ή δεν καταλαβαίνει, η Έλλη έχει ανοσία Cordyceps μόλυνση και οι Fireflies, με επικεφαλής την πραγματιστική Marlene (Merle Dandridge, ένας από τους μοναδικούς ηθοποιούς που επαναλαμβάνουν τον ρόλο τους από το βιντεοπαιχνίδι), ελπίζουν ότι η Ellie είναι το κλειδί για τη θεραπεία του κόσμου.

Φωτογραφία: Liane Hentscher/HBO

Αυτή η γνώριμη δυναμική σχηματίζει τη σπονδυλική στήλη του Ο τελευταίος από εμάς, στο οποίο ένας γκρινιάρης ηλικιωμένος πρέπει να προστατεύσει ένα εύσωμο νεαρό κορίτσι, και η σχέση τους με την πάροδο του χρόνου μετατρέπεται από αγανακτισμένη σε εκτιμητική. Όσο φθαρμένα κι αν είναι αυτού του είδους το ζευγάρωμα (διπλά για τους θαυμαστές του παιχνιδιού), ο Πασκάλ και ο Ράμσεϊ είναι εξαιρετικά καλοί μαζί στην οθόνη. Ο Τζόελ του Πασκάλ είναι περισσότερο στοιχειωμένος παρά τραχύς και ο Ράμσεϊ φέρνει ένα πιο κακό πλεονέκτημα στην Έλι που κάνει πολλά για να ξεπεράσει αυτό που ξεκίνησε στο βιντεοπαιχνίδι ως αγωγός για πατρικά συναισθήματα.

Και ναι, Ο τελευταίος από εμάς είναι μια προσαρμογή βιντεοπαιχνιδιού, ίσως η πιο πιστή που έχει αφοσιωθεί στην οθόνη μέχρι στιγμής. Στην πρώτη της σεζόν — η οποία διαρκεί για εννέα επεισόδια, τα οποία έχω δει όλα — η σειρά ακολουθεί πιστά το σχέδιο που διαμορφώθηκε από το PlayStation 3 (και 4, και 5) παιχνίδι, με ολόκληρες σκηνές και γραμμές διαλόγου να απογειώνονται αυτολεξεί από αυτό, η ψηφιακή υποκριτική έγινε ξανά σάρκα. Αυτό που προσθέτει η σειρά στην αρχική αφήγηση είναι λίγο πιο προοπτική: όπου το βιντεοπαιχνίδι περιορίζεται στις υποκειμενικές εμπειρίες της Ellie και του Joel, η σειρά περιστασιακά αφιερώνει χρόνο για να απομακρυνθεί από αυτές και να δείξει στον θεατή πώς είναι η ζωή των άλλων όταν ο Joel και η Έλλη δεν περνάει.

Αυτές οι στιγμές είναι εύκολα οι καλύτερες Ο τελευταίος από εμάς έχει να προσφέρει, όσο φευγαλέα κι αν είναι. (Το καλύτερο επεισόδιο της σειράς είναι μια ώρα σχεδόν εξ ολοκλήρου αφιερωμένη σε μια σχέση εκτός οθόνης που μόλις υπονοείται στο βιντεοπαιχνίδι.) Είναι στην εξήγηση των ανθρώπων που γεμίζουν αυτόν τον πιστά αναδημιουργημένο κόσμο ότι Ο τελευταίος από εμάς μπορεί να κατασταλάξει και να είναι μια εξαιρετική τηλεοπτική εκπομπή. Όμως, όταν βιάζονται να κινηθούν και να φτάσουν στο επόμενο προσαρμοσμένο σκηνικό, οι παρουσιαστές Craig Mazin και Neil Druckmann (ο ίδιος συν-σκηνοθέτης του αρχικού παιχνιδιού) συνεχίζουν να αναζωπυρώνουν τους προηγούμενους χαρακτήρες που λαχταρούν να γεμίσουν το χώρο που προσφέρει το νέο μέσο της ιστορίας.

Φωτογραφία: Liane Hentscher/HBO

Αυτό που είναι απογοητευτικό σε αυτό είναι ότι οι προσθήκες της σειράς του HBO στην ιστορία είναι αυτές που κάνουν Ο τελευταίος από εμάς εξακολουθούν να αισθάνονται ότι αξίζει τον κόπο το 2023, μια ολόκληρη δεκαετία αφότου το βιντεοπαιχνίδι έκανε πάταγο για την αισθητική αγκαλιά του τηλεοπτικού κύρους. Η κύρια πλοκή του Ο τελευταίος από εμάςόπως αναπαράγεται στη σειρά, είναι περίπου τόσο ζοφερή όσο θα περίμενες – μια σειρά από συναντήσεις όπου ο Τζόελ και η Έλι συναντούν κάποιον άλλο, αποκαλύπτεται ότι έχουν μια σπαρακτική ιστορία ή ένα τρομερό μυστικό και μετά έχουν ένα φρικτό τέλος προτού οι ήρωές μας πρέπει να βρεθούν στο δρόμο τους.

Ωστόσο, αφιερώνοντας χρόνο για να σκεφτείτε τους κατοίκους του κόσμου που ταξιδεύουν ο Τζόελ και η Έλι, Ο τελευταίος από εμάς κάνει μια υπόθεση για τον εαυτό του σε αντίθεση με το άλλα μεγάλος πολιτιστικός λίθος με τον οποίο πιθανότατα θα συγκριθεί. Διαφορετικός The Walking Dead, εξετάζει σοβαρά την ιδέα της κοινότητας στη μετα-αποκάλυψη. Στην πραγματικότητα, η κοινότητα είναι ο απώτερος στόχος της επιβίωσης Ο τελευταίος από εμάς, καθώς ο Joel και η Ellie βλέπουν συνεχώς πώς ζουν οι άλλοι άνθρωποι — κάτω από το αυστηρό καθεστώς της FEDRA, το πιο κοντινό πράγμα σε μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπάρχει. μόνοι με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. σε ένα σοσιαλιστικό στρατόπεδο που οδεύει αργά προς την κανονικότητα. σε μια θρησκευτική λατρεία που προσφέρει παρηγοριά από το φόβο.

Ο τελευταίος από εμάς δεν είναι αυστηρή στην εξερεύνηση αυτών των ιδεών – η εκπομπή, όπως και το υλικό της πηγής, έχει μια αρκετά ξεκάθαρη άποψη για το ποιος είναι ο «σωστός» τρόπος να ζεις σε μια κοινότητα – αλλά είναι αρκετό για να κάνει τη σειρά να αισθάνεται πιο ελπιδοφόρα από οι περισσότεροι από τους συνομηλίκους του στη μετα-αποκαλυπτική μυθοπλασία. Το πόση από αυτή την ελπίδα θα νιώσει θα εξαρτηθεί από τον φακό που φέρνει ο θεατής στην εκπομπή, καθώς (σε μια γκάφα παρόμοιο με το αρχικό υλικό) σκοτώνει τακτικά τους queer/BIPOC χαρακτήρες του βίαια. Ως αποτέλεσμα, είναι δύσκολο να το υποστηρίξουμε Ο τελευταίος από εμάς πέρα από την καινοτομία του ως προσαρμογή βιντεοπαιχνιδιού. Από μόνο του, είναι μία από τις δεκάδες χέρσες περιοχές γεμάτες ζόμπι που μπορούν να μεταδώσουν οι θεατές, από τις ΗΠΑ και όχι μόνο. Όταν μπορείς να επιλέξεις τη δική σου αποκάλυψη, είναι δύσκολο να πεις γιατί κάποιος θα επέλεγε αυτό.

Το μυστικό για Ο τελευταίος από εμάςεπιτυχία ως βιντεοπαιχνίδι δεν ήταν απαραίτητα στην πρωτοτυπία. Τα ζόμπι ήταν ήδη παλιό καπέλο το 2013, καθώς The Walking Dead βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του με το πλήθος που δεν παιχνιδιών, και οι εκδότες παιχνιδιών ήταν πρόθυμοι να πλημμυρίσουν την αγορά με βίαιους τίτλους που συνεπάγονταν επιζώντες ορδές ζόμπι ή πλάσματα που έμοιαζαν με ζόμπι. Ο τελευταίος από εμάςΤο κόλπο, λοιπόν, ήταν να φέρει λίγη ανθρωπότητα πίσω σε ένα μέσο που συχνά ήταν πρόθυμο να το αναζωογονήσει, ριζώνοντας τους παίκτες του στους χαρακτήρες που έπαιζαν και κάνοντας τους να νιώθουν ενοχές για τη βία που ασκούσαν εναντίον εκείνων που δεν έκαναν. Στο πλαίσιο αυτό, ξεπέρασε την ιστορία του και έγινε ορόσημο για μια ολόκληρη βιομηχανία. Η τηλεοπτική του προσαρμογή φτάνει σε ένα μέσο χωρίς τέτοιες αποσκευές. Εδώ, η ιστορία του Ο τελευταίος από εμάς ζει ή πεθαίνει με τον τρόπο που οι περισσότερες τέχνες κάνουν: με τους τρόπους που είναι ανθρώπινο, και με τους τρόπους που αποτυγχάνει να είναι.

Ο τελευταίος από εμάς κάνει πρεμιέρα στα HBO και HBO Max την Κυριακή 15 Ιανουαρίου.