Το Legend of Vox Machina είναι πιο D&D από ποτέ και λειτουργεί

Έμαθα πολύ γρήγορα όταν έπαιζα μια από τις πρώτες μου καμπάνιες Dungeons & Dragons ότι ο χαρακτήρας μου δεν θα ήταν πάντα ο κύριος χαρακτήρας. Αυτό ήταν μια χαρά από μένα, καθώς ως δειλή αρχάριος, ήμουν περισσότερο από χαρούμενος που έπαιζα έναν δεύτερο ρόλο στις ιστορίες άλλων ανθρώπων. Αλλά επίσης πολύ γρήγορα έμαθα ότι για να συνδεθεί το πάρτι, για να είναι η ιστορία όσο το δυνατόν πιο ελκυστική, ένας καλός DM θα βρει έναν τρόπο να δώσει σε όλους τη δική τους Στιγμή Κύριου Χαρακτήρα — ενώ παράλληλα θα προχωρήσει στην κύρια ιστορία.

Αυτό δεν είναι εύκολο να το κάνετε στην πραγματική ζωή, όταν προσπαθείτε να τσακώσετε μια ομάδα ανθρώπων να παίξουν όταν έχουν διαφορετικά προγράμματα και ζουν σε διαφορετικές ζώνες ώρας. Αλλά δεν είναι επίσης εύκολο στην τηλεόραση, όταν πρέπει να βελτιστοποιήσετε τις συνεδρίες αναπαραγωγής που διαρκούν ώρες σε μισάωρα επεισόδια. Αλλά η δεύτερη σεζόν του The Legend of Vox Machinaη παράσταση κινουμένων σχεδίων που βασίζεται σε πραγματική σειρά ιστού παιχνιδιού Κρίσιμος ρόλοςκαταφέρνει να ταχυδακτυλουργήσει ένα καστ επτά χαρακτήρων και τα μεμονωμένα ταξίδια και τη δυναμική τους ενώ δημιουργώντας μια επική αναμέτρηση. Είναι μια θαυμάσια σύνθεση αυτού που κάνει τόσο τις κινούμενες εκπομπές φαντασίας όσο και τα Dungeons & Dragons τόσο ελκυστικά.

[Ed. note: This review contains some slight setup spoilers for season 2 of The Legend of Vox Machina.]

ένας ωχρός απόμακρος άνθρωπος. ένα κοκκινομάλλα μισό ξωτικό? ένας μικροσκοπικός άνθρωπος καλικάντζαρο? Ένας ψηλός, δυνατός Γολιάθ με μια μικρή γυναίκα καλικάντζαρη σκαρφαλωμένη στους ώμους του. Μια χαμογελώντας γυναίκα μισό ξωτικό? Ένας χαμογελαστός άντρας μισό ξωτικό. και ένας χαμογελαστός μελαχρινός άνθρωπος στέκεται σε ένα μεγάλο πλήθος

Η δεύτερη σεζόν του The Legend of Vox Machina συνεχίζει ακριβώς από εκεί που έμεινε η πρώτη — συγκεκριμένα, ακριβώς όταν μια ομάδα ισχυρών δράκων κατεβαίνει στην πρωτεύουσα Emon. Η άχρηστη ομάδα μισθοφόρων μας — η οποία, για ανακεφαλαίωση, περιλαμβάνει την σίγουρη μισογυνή φύλακα Vex’ahlia (Laura Bailey) και τον δίδυμο αδερφό της, τον σαρκαστικό απατεώνα Vax’ildan (Liam O’Brien). τυχερός μισό ξωτικό δρυΐδης Keyelth (Marisha Ray); καυλιάρης καλικάντζαρος βάρδος Scanlan (Sam Riegel), αμυδρός αλλά μεγαλόψυχος βάρβαρος Γολιάθ Γκρογκ (Travis Willingham). Περσί (Taliesin Jaffe) που ψάχνει τον άνθρωπο πυροβολητή. και ο συμπονετικός καλικάντζαρος κληρικός Pike (Ashley Johnson) — καταφέρνει να ξεφύγει από την επίθεση.

Προκειμένου να σταματήσουν οι δράκοι να κατακτήσουν τον κόσμο, το Vox Machina χρειάζεται να συλλέξει μερικά αρχαία αντικείμενα, τα οποία απλώς μπορεί να είναι αρκετά δυνατά για να νικήσουν τους νέους φολιδωμένους άρχοντες. Να κάνω ότιξεκινούν μια αναζήτηση στη χώρα του Tal’Dorei σε αρχαίους ναούς, οχυρωμένες πόλεις, κρυμμένα βασίλεια και όχι μόνο.

Το ίδιο το στήσιμο αυτής της σεζόν – όπου οι χαρακτήρες πηγαίνουν από τοποθεσία σε τοποθεσία αναζητώντας διαφορετικά αντικείμενα – είναι ήδη πιο σύμφωνο με τις ρίζες του Dungeons & Dragons από την πρώτη σεζόν, η οποία επικεντρώθηκε πιο συγκεκριμένα σε μια τοποθεσία. Ενώ υπήρχαν πολλοί D&D-isms στην πρώτη σεζόν, έμοιαζε περισσότερο σαν μια τυπική παράσταση κινουμένων σχεδίων φαντασίας, γεγονός που την έκανε πιο προσιτή στους νέους θεατές. Αυτή τη φορά, είναι πιο εύκολο να δεις τις χορδές D&D να τραβούν τις γραμμές της πλοκής, ειδικά με τον τρόπο που κάθε επεισόδιο μετατοπίζεται σε νέες τοποθεσίες και δημιουργεί διαφορετικές συναντήσεις.

Ένα μισό-ξωτικό δρυΐδη με μακριά κόκκινα μαλλιά κρατά το χέρι της ψηλά, έτοιμο να εξαπολύσει ένα ξόρκι. Δίπλα της, ένα μελαχρινό μισό-ξωτικό φύλακα κρατά ψηλά το τόξο της. φαίνονται να βρίσκονται σε ένα παράξενο ροζ δάσος

Ένας δράκος στο προσκήνιο που ουρλιάζει, με δύο άλλους δράκους στο βάθος να κατακτούν ένα αστικό τοπίο σε μια φωτογραφία από το The Legend of Vox Machina σεζόν 2

Πρέπει να τονίσω ότι αυτό δεν είναι κακό. Ο τρόπος που The Legend of Vox Machina καταφέρνει να συνθέσει όλα αυτά τα ξεχωριστά τόξα χαρακτήρων, την ανάκτηση αποστολών και τα κινούμενα μέρη είναι απίστευτα εντυπωσιακό. Η καρδιά της παράστασης επιστρέφει πάντα στους χαρακτήρες, τους οποίους αυτοί οι ηθοποιοί έχουν παίξει εδώ και πολύ καιρό. Είναι όλα σαρκωμένα, και ακόμη και οι πιο εξωτερικά αντιπαθητικοί χαρακτήρες έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως τα κρυμμένα βάθη. Και αυτή τη σεζόν, σχεδόν όλοι τους αποκτούν μια μεγάλη Στιγμή Κύριου Χαρακτήρα συνδεδεμένη στην ευρύτερη πλοκή. Είναι πολλά μεταβαλλόμενα στοιχεία ιστορίας, που γλιστρούν έτσι ώστε ένας χαρακτήρας να μπορεί να σηκωθεί για ένα δεδομένο επεισόδιο ή δύο. Αντί για τη βελτιωμένη εστίαση της πρώτης σεζόν, γίνεται περισσότερο ένα μωσαϊκό. Και σαν μωσαϊκό, λειτουργεί καλύτερα όταν όλα τα κομμάτια είναι κλειδωμένα στη θέση τους — και στην περίπτωση αυτής της μεταφοράς, αυτό σημαίνει όταν οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν. Η δυναμική τους είναι απόλαυση να παρακολουθείς, με κάθε ειλικρινή συνομιλία, πικρή διαφωνία και τρελό αστείο.

Και ναι, υπάρχουν α παρτίδα από άτακτα αστεία. Αλλά αντί για χρησιμοποιώντας αστεία για να περιπλανηθεί και να προκαλέσει ένα υποχρεωτικό γέλιο εν μέσω της ενασχόλησης με πιο σοβαρά θέματα, The Legend of Vox Machina κάνει το αντίθετο. Το σόου δημιούργησε έναν χονδρό και πρόστυχο τόνο από το πρώτο επεισόδιο στην πρώτη κιόλας σεζόν, παρουσιάζοντας τους χαρακτήρες ως ένα σωρό καυτά χάλια — και τότε σιγά-σιγά ξεφλούδισε αυτά τα στρώματα και αποκάλυψε τις ανασφάλειες, τους δεσμούς και τα αληθινά τους κίνητρα. Ομολογουμένως, οι ασυνήθιστες φιγούρες μπορεί να είναι απογοητευτικές, αν θέλετε μια πραγματικά σοβαρή περιπέτεια φαντασίας, αλλά και πάλι, η παράσταση δεν προσποιείται ποτέ ότι είναι πολύ ψηλή για το καλοπροαίρετο αστείο πότε πότε. Οταν Το Scanlan φέρνει στο νου ένα φωτεινό ζευγάρι ροζ γλουτούς για να μετριαστεί η πτώση του πάρτι, αξίζει σίγουρα το ρόφημα. Φαίνεται επίσης συγκλονιστικά καλό.

ένας χαμογελαστός καλικάντζαρος με τα χέρια του ακίμπο

Η φαντασία απλά φαίνεται καλύτερα σε κινούμενα σχέδια. Οι φανταστικές δυνάμεις και οι σκηνές μάχης φαίνονται πιο εντυπωσιακές, τα θεαματικά φόντα φαίνονται πιο θαυμαστά και τα σχέδια χαρακτήρων φαίνονται πιο όμορφα. Το Fey Realm, όπου ο Vax, ο Vex, ο Percy και ο Keyleth βρίσκονται αποκλεισμένοι για μερικά επεισόδια, είναι ιδιαίτερα υπέροχο. Είναι κρίμα που η ζωντανή δράση εξακολουθεί να είναι η προεπιλογή για τα αμερικανικά σόου που επικεντρώνονται σε ενήλικες, επειδή η στοιχειώδης μαγεία του Keyleth, οι λαμπερές θεραπευτικές δυνάμεις του Pike και οι λαμπεροί ροζ και μοβ βάρδικοι συνειρμοί του Scanlan είναι πραγματικά απόδειξη του γιατί πρέπει να δούμε περισσότερα από αυτά τα σόου στο κινουμένων σχεδίων.

Η δεύτερη σεζόν του The Legend of Vox Machina έχει πολλά που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αρνητικά. Υπάρχουν πολλές παραδόσεις βασισμένες σε χρόνια και χρόνια συνεδριών παιχνιδιού που διαρκούν ώρες, κάτι που είναι σίγουρα τρομακτικό για τους αρχάριους. Η τεράστια ποσότητα χονδροειδών και πρόστυχων ανέκδοτων μπορεί να είναι άστοχη για κάποιους. Και το ήδη εκτεταμένο ρόστερ χαρακτήρων συνεχίζει να γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Όλα αυτά μπορεί να μην κολλάνε πλήρως για όλους. Αλλά για όσους κάνει κλικ, υπάρχει τόσο πολλή καρδιά και διασκέδαση στη μεγαλειώδη περιπέτεια που γίνεται κάτι περισσότερο από μια επική παράσταση φαντασίας και μετατρέπεται σε κάτι πραγματικά ξεχωριστό.

The Legend of Vox Machina Η σεζόν 2 κάνει πρεμιέρα στο Prime Video στις 20 Ιανουαρίου. Τρία επεισόδια πέφτουν κάθε εβδομάδα.